Kunst

Ik zie… ik zie…

Eigenzinnige assemblages die verwezenlijkt worden in mijn eigen irreële wereld. Een wereld zonder voorspelbaarheid, waar ik geen rekening dien te houden met anderen en waarin ik me in alle veiligheid kan terugtrekken.

Het onzichtbare probeer ik zichtbaar te maken. Dit door gebruik te maken van onder andere RX-beelden en skeletten. Elementen die je pas te zien krijgt wanneer je dieper gaat graven, wanneer de confrontatie zich opdringt.

Diepgeworteld verdriet en kwaadheid op de bedrieglijke wereld tracht ik er om te buigen, samen te brengen tot een kleurrijke, ludieke schreeuw... van levend verlies.

Net zoals binnen mijn gezin.

Want ook daar probeer ik halsstarrig te laten zien… wat jij in een eerste oogopslag niet ziet.